Transmisje sieciowe.

Transmisje sieciowe

Medium transmisyjne – nośnik używany do transmisji sygnałów w telekomunikacji. Jest podstawowym elementem systemów telekomunikacyjnych. Możliwości transmisji zależą od parametrów użytego medium. Wyróżnia się media przewodowe i bezprzewodowe.

Charakterystyka mediów transmisyjnych: 

1.Media przewodowe; Skrętka, kabel koncentryczny, światłowód , kable energetyczne

Wady światłowodu:

• wibracje fizyczne powodują zaszumienie sygnału informacyjnego
• ograniczenie w zgięciu kabla (zbyt mały promień zgięcia może doprowadzić do złamania się włókna)
• trudność w łączeniu światłowodów

 

1.Media bezprzewodowe: Fale elektromagnetyczne, fale radiowe, 

Zalety medium bezprzewodowego:

• mogą przenieść duże ilości danych przy odpowiednio wysokich częstotliwościach pracy
• niski koszt instalacji anten nadawczych (nie zajmują dużych powierzchni)
• dla dużych częstotliwości (krótkich fal) wystarczają małe anteny

Wady medium bezprzewodowego:

• tłumienie i dyfrakcja sygnału powodowane przez różne przedmioty znajdujące się na drodze fali niosącej sygnał (np. ptaki) oraz warunki atmosferyczne (np. deszcz, śnieg, mgła)
• odbicie sygnału od płaskich powierzchni (np. woda, metal)
• każdy może „podsłuchiwać” transmisję sygnału.

Transmisja szeregowa – rodzaj cyfrowej transmisji danych, podczas której poszczególne bity informacji są przesyłane kolejno po sobie wraz z dodatkowymi danymi pozwalającymi na kontrolę tej transmisji. Medium transmisyjnym może być połączenie elektryczne (przewód lub para skręconych przewodów), radiowe (fale elektromagnetyczne) lub optyczne (fale rozchodzące się swobodnie lub wzdłuż określonej drogi np. w światłowodzie)

W czasach starożytnych stosowano transmisję za pomocą sygnałów optycznych świetlnych czy dymnych. Bardziej zaawansowaną formą łączności był telegraf optyczny. Transmisję szeregową z wykorzystaniem sygnału elektrycznego po raz pierwszy zastosowano w r. 1836 w telegrafie wynalezionym przez Samuela Morse'a. Na początku XX w telegrafy zostały zastąpione przez dalekopisy, które wykorzystywały przewodową sieć telefoniczną powstałą pod koniec XIX w. W latach 60. XX w. w celu ujednolicenia parametrów sygnałów i konstrukcji urządzeń zdolnych do wymiany danych cyfrowych za pomocą sieci telefonicznej opracowano standard RS-232 (ang. Recommended Standard). W początkach rozwoju sprzętu komputerowego standard ten był wykorzystywany do komunikacji komputera z modemem. Aktualnie we wszelkiego rodzaju urządzeniach elektronicznych (komputery, laptopy, systemy wbudowane itp.) najbardziej popularnym standardem transmisji szeregowej na niewielkie odległości jest uniwersalna magistrala szeregowa USB, służąca głównie do komunikacji z takimi urządzeniami jak klawiatura, myszka, drukarka, skaner itd.

Przykłady systemów komunikacji szeregowej:

• Ethernet
• Fibre Channel
• InfiniBand
• MIDI komunikacja ze sprzętem muzycznym
• DMX512 sterowanie oświetlenia teatralnego
• Serial Attached SCSI
• Serial ATA komunikacja z dyskami
• HyperTransport